Fotograf; Halim Ermiş (1977) Sevgili Annem Emine Çorbacıoğlu; seni ne kadar mutlu edebildik ki, birilerinin egemen olduğu şu dünyada?!
ANNELER VE OĞULLAR VE DE BAŞBAKAN
Öncelikle; başınız sağolsun. Bu acıyı yaşayan biri olarak, içtenlikle acınızı paylaşıyorum. Allah sabırlar versin. Öteden beri 'Ölüm' sözcüğü rahatsız eder beni. Bu nedenle asla 'Öldü' veya o'na özdeşiş 'Kaybettik' sözcüğünü kullanmam.
Zamanlı veya zamansız 'Aramızdan ayrıldıklarını düşünür' ve bu bağlamda değerlendirmemi yaparım. Siz de sevgili Annenizi kaybetmediniz, aranızdan ayrıldı. Şanslısınız, çünkü onun anılarını en iyi şekilde yaşatma olanağına sahipsiniz..
Beğendim 'Karacaahmet' halk kabristanına annenizi toprağa vermenizi. Birileri gibi kutsal avlulara defnedilsin istemediniz. Çünkü biliyorsunuz ki, Annelerin ayakları altındadır 'Cennet'. Yine biliyorsunuz ki, her Annenin defnedildiği toprak kutsaldır. Önemli olan o kutsallığı algılatmaktır halka. Siz bunu yaptınız.
Şunu da söylemek isterim; "Annem beni hep eve dönmelerimi endişe içinde beklerdi" diyorsunuz. Unutmayın ki, suçsuz yere içeride bekletilen çocuklarını bekleyen Anneler var, dışarıda. Anneler, kutsaldır, Annelerin bulunduğu; her saniye, mekan ve toprak kutsaldır.
Bu nedenle, Anne sözcüğünü kullanırken, çok büyük özen gerekiyor, 'Anamız ağlarken', 'Anneni de al git burdan' derken bile. Akıldan çıkarmamak gerekir, gün geldiğinde Annelerin, kaçınılmaz 'aramızdan ayrılıp gitmelerini...'
ŞEVKET ÇORBACIOĞLU
Yorumlar
Yorum Gönder