Bazı konular ve yazılar vardır ki, hep güncel kalır.. Doğrusu; gündem değişmez ise, güncelliğini korur.
Ben de güncel gördüğüm eski bir yazımı ‘eklemelerle’ tekrarlamaya karar verdim: 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı; 23 Nisan 1935 yılından itibaren kutlanan, Türkiye Cumhuriyeti'nin ulusal bayramı.. 23 Nisan 1920 yılında Ulusal Egemenlik Bayramı (Hakimiyet-i Milliye) TBMM'nin açılışının birinci yılında kutlanmaya başlanıyor. Beraberinde Çocukları Koruma Cemiyeti (Himaye-i Etfal Cemiyeti)’nin 23-30 Nisan'ı Çocuk Haftası ve haftanın ilk gününü de çocuk bayramı ilan ediyor.
Ardından; Bu iki bayram 23 Nisan 1935 yılında 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı adı altında bir araya getiriliyor. Çocuk bayramı savaş sırasında yetim ve öksüz kalan yoksul çocukların bir bahar şenliği ortamında sevindirmek amacını taşımakta idi. En önemlisi; Türkiye Radyo Televizyon Kurumu, Unesco (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization)'nun 1979'u Çocuk Yılı olarak duyurmasının ardından, Uluslararası 23 Nisan Çocuk Şenliği'ni başlatarak, bayramı uluslararası düzeye taşımasıdır..
Birleşmiş Milletler Eğitim,Bilim ve Kültür Örgütü Unesco’nun evrensel kimlik kazandırdığı, “Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı” 23 Nisan’da, birkaç insan tarafından; askerlik çağını geçmiş 23 yaşındaki birini çocuk diye TBMM’inde kürsüye çıkartılıp, dinden ve yoksuldan geçinmenin yanında çocucukları da süreçlerine katmalarını asla unutamam…
Unesco; Birleşmiş Milletler'in özel bir kurumu olarak, II. Dünya Savaşı'ndan sonra, kurulmuştur. (1946) ve Unesco sözleşmesini, Türkiye 20 Mayıs 1946 tarihli ve 4895 sayılı kanunla onamıştır.
Sözleşmesine imza attığımız Unesco, bizim “23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı”nı uluslar arası evrensel düzeye taşırken, birileri 23 Nisan’ı 23 yaşındaki çocukla (?) ile nerelere taşımaya çalışmışlardı?
Bu birkaç insanın yaptıklarının birkaçına göz atalım: Bir ilimizin Anadolu Lisesi kimya öğretmeni, geçen yıl yaptığı yazılı sınavda sorduğu ahret sorusu, acaba kaç insanımızı düşündürmüştü?!
Evet; “- X şahsı hayatı boyunca 3.10 üzeri 22 tane iyilik ve 4.10 üzeri -2 mol kötülük yapıyor. Hesap günü mizanda iyilik ve kötülükleri tartılıyor. İyilikleri ağır gelirse cennete, kötülükleri ağır gelirse cehenneme, tam nötrleşme olursa Araf’a (hayvanların ve delilerin barınacağı yere) gidecek. Bu şahsın hesabı görülünce durumu ne olacak. İşlem yaparak sonucu bulunuz” sorusu bizleri ne kadar düşündürttü?
Dahası, dürttü veya uyarttı?! Bu okulda bir sınıfın mescide çevrildiği de belirlenmişti... İbadete karşı olanlara şiddetle karşı olduğumu gibi; eğitim kurumlarında mescitlerin oluşturulmasına da karşıyım… Olguyu daha iyi algılama adına bir antrparantez açmak istiyorum: “Almanya’da: 70 bin sağlık kurumu, 8 bin kilise vardır. Fransa’da: 60 bin sağlık kurumu, 9 bin kilise bulunur. Ülkemde ise; :7 bin sağlık kurumu, 77 bin cami yükselir.”
Salt çocukların eğitimi alanında mı yaşanıyor yozlaşma?!.... Yaşamın tüm alanında.. Mustafa Mutlu bir yazısında, Atlantik ötesindeki bilinen cemaat liderinin söylediklerine yer vermişti; “..Taa ilerilere gitmeli, can damarları içinde dolaşmalıyız. Cepheleri öğrenmeleri lazım arkadaşlarımızın. Hukuk sistemini didik didik etmeliler. Sistemin püf noktalarını bilmeleri lazım. Biz de çalışıp onları istifade edecekleri mevkilere getirmeliyiz.
Dikkatli olmalıyız. Erken harekete geçersek, tepemize binerler. Durmadan hazırlanmalıyız.. Zamanı gelince, uygun boşluk bulunca maratona geçeriz. Devlet memuru arkadaşlarımız kahramanlık yapamazlar. Erken vuruş yaparlarsa dünya başlarını ezer.. Bütün anayasal müesseselerdeki güç ve kuvveti cephenize çekeceğiniz ana kadar her adım erken sayılır…” Netekim de öyle oldu.. Yerelden merkeze adım-adım geldiler.
Sistemin püf noktaların öğrendiler.. Adamlarını istifade edecekleri önemli mevkilere getirdiler. Özellikle biri vardı ki; sıradan bir belediye bürokratı olarak çok önemli bir makama geldi.. Kamu yönetiminin yeniden düzenlenmesi için birkaç insan ile ‘kamu yönetimi reform tasarısı’nı hazırladı. Evet böylesi bir tasarıyı; TODAİE’nin uzmanlarını, devlet hizmetlerinde deneyimli yansız bürokratları, üniversiteleri, ilgili sivil örgütleri ve siyasi partileri es geçerek hazırladı; birkaç insan olarak..
Şu an çok-çok önemli görevde olan bu kimlik, şu mantıkla hazırlamıştı tasarıyı: “..Türkiye’de kültürel öncelikli İslami hareketler ile siyasi öncelikli İslami hareketlerin karşılıklı ilişkisi ve etkileşimleri yeniden tanzim edilmelidir. Eğer bu iki hareket bütünleşmiş bir halde devam ettirilirse, Türkiye’de İslamın hiçbir ülkede görülmemiş bir şekilde sağlam bir temel üzerinde gelecek vaat ettiğini söyleyebiliriz….
T.C’nin başlangıçta ortaya koyduğu Laiklik, Cumhuriyet ve Milliyetçilik gibi birçok temel ilkenin yerini daha çok katılımcı, daha adem-i merkezi, daha Müslüman bir yapıya devretmesi zorunluluğunu ve artık bunun zamanının geldiği düşüncesini taşıyorum..” Bu mantıkla yazılan reform taslağı, ilgili bir dizi yasa ile gerçekleşti.
O dönem; Dünya gazetesinde salt ben konuyla ilgili 10’nun üzerinde öneri içeren, dahası; Devletin katı bürokratik yapısından arındırılması; değiştirilmesi, düzeltilmesi ve devletin sırtından ekonomik ve siyasi rant elde edenlerden kurtarılıp şeffaflaştırılması, demokratikleştirilmesi, tarafsızlaştırılması, insan hak ve özgürlüklerine saygılı hale getirlesi doğrultusunda eleştirel yazı yazdım.
Beni bırakın, uzman kişilerin ve akademisyenlerin ve de özellikle CHP’nin bu bağlamdaki önerilerinin biri bile dikkate alınmadı.. Ve, sayın Mutlu’nun dediği gibi; modern devleti, Cumhuriyet’in ilkelerini, ulus devlet ve ulusalcılık esasına dayalı devlet anlayışını sorgulayarak; İyi oynadılar oyunlarını...
Şimdi de koşar adım amaçlarına yürüyorlar... Ve de çocuklarımız yarın Bayramlarını yaşayacaklar. Hangi yüzle kutlarım ben çocuklarımızın bayramını?! ÇOCUKLAR AYDINLIK GÖKYÜZÜ Çocuklar ki geleceğin aydınlık yüzü, Çocuklar aydınlık gökyüzü. Cumhuriyet kuruldu, Çocuklara bayram, ışık oldu Atatürk, önce çocuklar dedi, Ülkeyi onlara emanet etti. Siyasiler yemin etti, Çocukları yerinden etti.. Onlar; Gecenin karanlığında süzüldü, Çocuklara karabulut gibi göründü Her yer karalara büründü.
ŞEVKET ÇORBACIOĞLU
Teknopolitikalar Platformu
evesbere@gmail.com
GSM: 0506 609 00 32
Yorumlar
Yorum Gönder